12-letnia Ofelia wraz z matką i ojczymem wyprowadza się do wiejskiego domu. Posiadłość położona jest w pobliżu starego zrujnowanego labiryntu, który szybko staje się ulubionym miejscem zabaw dziewczynki. Ofelia nie mogąc poradzić sobie z samotnością i brutalnością otaczającej rzeczywistości wymyśla swój własny wyimaginowany świat. Jest on pełny fantastycznych stworów i tajemniczych miejsc, do których ucieka przy każdej możliwej okazji. Ową krainą włada tytułowy Faun...

Reżyser Steven Soderbergh i aktor George Clooney jeszcze raz spotkali się na planie filmowym - tym razem, by zrekonstruować powojenny klimat oraz zabrać widza do minionej ery, kiedy Europa została podzielona na pół. Reżyser Steven Soderbergh (Ocean's 11, 12, 13, Solaris) wprowadził do filmu wyśmienitą obsadę: Zdobywca Nagrody Akademii George Clooney (Syriana, Good Gniew oceanu), Zdobywczyni Nagrody Akademii Cate Blanchett (trylogia Władca Pierścieni, Babel, Awiator) oraz Tobey Maguire (Spiderman 1,2,3).

Historia na miarę Casablanki!

Steven Soderbergh realizując współczesny film noir według prawideł gatunku: mroczna intryga, stylowe czarno-białe zdjęcia, piękna kobieta, wiernie odtworzył realia i klimat powojennego Berlina. Trzymając widza w napięciu nie stroni od pokazania brutalności i przemocy. Film nominowany był do Oscara za muzykę (autor Thomas Newman) oraz do Złotego niedźwiedzia na MFF w Berlinie.

Rzym w czasach Nerona (54-68 n.e.).

Petroniusz proponuje kurtuazyjne odwiedziny w domu Plaucjuszów. W ogrodzie dochodzi do spotkania Winicjusza z Ligią, podczas którego dziewczyna rysuje na piasku rybę - symbol wiary chrześcijańskiej. Winicjusz nie rozumie tego znaku. Jest jeszcze bardziej zauroczony dziewczyną i postanawia ją zdobyć za wszelka cenę Jego stryj obmyśla plan uprowadzenia Ligii z domu opiekunów.

Wkrótce z rozkazu Nerona pod eskortą pretorian Ligia zostaje zabrana na dwór cezara. Jako córka wodza Ligów ma być teraz pod "opieką" władcy. Towarzyszy jej niewolnik i opiekun imieniem Ursus. Winicjusz, który o całym wydarzeniu dowiaduje się od Plaucjusza, wpada we wściekłość. Jednak stryj przekonuje go, że pobyt dziewczyny na dworze cezara potrwa krótko i stamtąd Ligia trafi prosto do domu Winicjusza.

W pałacu Nerona Ligią opiekuje się Akte, była kochanka cezara. Przygotowuje dziewczynę do udziału w wielkiej uczcie, w czasie której ma być przedstawiona władcy. Ligia jest pod wrażeniem przepychu, który ją otacza. Jednak szybko czar pryska: W czasie uczty Winicjusz stara się ją uwieść. Na ratunek młodej zakładniczce przychodzi wierny Ursus. Porywa ją z pałacu i oboje znajdują schronienie wśród wyznawców Chrystusa.

Winicjusz nie daje za wygraną, rozpoczyna poszukiwania. Z pomocą znów przychodzi mu Petroniusz, który sprowadza Greka, Chilona Chilonidesa - człowieka pozbawionego skrupułów, któremu powierza zadanie odnalezienia Ligii. Chilon wkrótce odkrywa, że Ligia ukrywa się wśród chrześcijan.

Tymczasem nagle umiera córka Nerona. Podejrzenie "rzucenia uroku" pada na Ligię, która raz spotkała dziewczynkę w ogrodach pałacowych i na jej widok dziecko zaczęło płakać. Petroniusz, chcąc odsunąć niebezpieczeństwo od Ligii, sugeruje Neronowi wyjazd do Ancjum. W tym czasie Winicjusz w towarzystwie Chilona i potężnego gladiatora o imieniu Kroton udają się nocą na stary cmentarz, miejsce spotkań chrześcijan. Jest tam Ligia i Ursus. Winicjusz z Krotonem próbują porwać dziewczynę. Ursus staje w jej obronie. Zabija Krotona, a Winicjusz uchodzi z życiem tylko dzięki wstawiennictwu Ligii. Ranny Rzymianin wraca do zdrowia wśród chrześcijan. Poznaje ich naukę i pojmuje swój błąd. Apostoł Piotr radzi Ligii, by unikała ukochanego, dopóki ten nie przyjmie jej wiary.

Neron w Ancjum czyta poemat o Troi i marzy o tym, żeby zobaczyć płonące miasto. W tym momencie dociera do niego wiadomość o pożarze Rzymu. Cały dwór spieszy do stolicy by zdążyć na to widowisko. Winicjusz, ogarnięty niepokojem o Ligię, wyprzedza orszak cezara. W Rzymie spotyka Chilona, który zapewnia go, że dziewczyna jest bezpieczna. Grek prowadzi go do katakumb. Tam Winicjusz przyjmuje chrzest z rąk apostoła Piotra.

Za winnych pożaru miasta Cezar uznaje chrześcijan. Obiecuje ludowi rzymskiemu huczne igrzyska, podczas których chrześcijanie zostaną przykładnie ukarani: będą rzucani na arenę lwom, krzyżowani, paleni żywcem. Petroniusz bezskutecznie próbuje ostrzec Winicjusza - Ligia jest już w więzieniu. Winicjuszowi nie udaje się jej uwolnić.

W ostatnim dniu igrzysk Neron przygotowuje specjalne widowisko. Na arenie cyrku Ursus staje do walki z ogromnym bykiem, do którego grzbietu przywiązana jest naga Ligia.

W straszliwej walce zwycięża Ursus. Neron daje znak łaski. Winicjusz wyjeżdża z Ligią na Sycylię, przedtem jednak ostrzega Apostoła Piotra, by ten jak najszybciej opuścił miasto.

Petroniusz, wiedząc, że stracił przychylność cezara, postanawia popełnić samobójstwo. Tymczasem w szeregach legionów galijskich rośnie niezadowolenie i bunt. Opuszczony przez wszystkich Neron ginie zamordowany w trakcie ucieczki ze stolicy. Piotr Apostoł wraca do Rzymu...

Pierwsza cześć filmu, zatytułowana "Karol - człowiek, który został papieżem", zrealizowana rok temu przez Giacomo Battiato opowiada o losach Karola Wojtyły - najpierw młodego studenta, potem duchownego, wreszcie biskupa. Opowiada o czasach okupacji hitlerowskiej i o czasach komunizmu w Polsce, prowadzi nas przez niezwykłe życie bohatera aż do momentu wyboru na głowę Stolicy Piotrowej.

Druga część, zatytułowana "Karol - papież, który pozostał człowiekiem" zaczyna się od scen czuwania wiernych na Placu św. Piotra w czasie ostatnich chwil życia Jana Pawła II. W następnych sekwencjach rozpoczyna się opowieść o kolejnych latach pontyfikatu, począwszy od jego inauguracji 22 października 1978 r.

"Nie lękajcie się!" - Woła głośno, z mocą i pasją nowy papież - Polak - podczas pierwszego spotkania z tłumem zgromadzonym na placu św. Piotra 22 października 1978 roku. Tak zaczyna się pontyfikat Jana Pawła II. I tak zaczyna się film.

Komunistyczne władze pierwsze dostrzegają niebezpieczeństwo, jakie dla nich stanowi nowy papież i pierwsze organizują obronę przed nim i ofensywę przeciwko niemu: planują infiltrację Watykanu, by go zdyskredytować i uniemożliwić mu przekroczenie żelaznej kurtyny.

Wojtyła podejmuje decyzję rozpoczęcia "nowej ewangelizacji" podróżą do Meksyku, gdzie mają spotkać się latynoamerykańscy biskupi. Rząd meksykański, laicki i przeniknięty przez masonerię, traktuje papieża jak zwyczajnego obywatela. I tak jak każdy obywatel składa on prośbę o wizę, żeby wjechać do tego kraju.

Ta podróż jest również dla papieża odkryciem trudnej i zaognionej rzeczywistości w Ameryce Łacińskiej, podzielonej między krwawymi dyktaturami i ruchami partyzanckimi, nierzadko gwałtownymi, o marksistowskich tendencjach. W środku, między nimi - Kościół. Symbolem tej sytuacji jest Oskar Romero, arcybiskup San Salvadoru, człowiek o nadzwyczajnej wrażliwości i duchowości. W nim odzwierciedla się całe niebezpieczeństwo i cierpienie tych, którzy na tej ziemi walczą o sprawiedliwość, miłość, odrzucenie nienawiści, złożenie broni i zaprzestanie terroru. I płaci za to śmiercią.

Jan Paweł II nie może zaakceptować świata podzielonego na dwie części, żyjącego w strachu przed bombą atomową, z Europą przeciętą żelazną kurtyną, bronioną przez czołgi.

Wojtyła pragnie powrócić do swoich korzeni, odwiedzić swój kraj i rozmawiać tam o porozumieniu, o pokoju, o wolności religijnej. Siłą swojej woli, wbrew różnego rodzaju naciskom, począwszy od sowieckich, wspomagany przez rozważny upór swojego sekretarza stanu Agostino Casarolego, Wojtyła przyjeżdża do Polski. Stąd, ze swojej ziemi wysyła w świat wielkie przesłanie "solidarności", solidarności między ludźmi pracy, między tymi, którzy posiadają i tymi, którzy nic nie mają, miedzy rządzonymi i rządzącymi. Wielki niepokój w komunistycznych urzędach, jeśli to przesłanie rozprzestrzeni się w Polsce, przedostanie się także do innych krajów komunistycznych i nastąpi katastrofa.

W filmie nabiera wagi postać młodego polskiego księdza, Jerzego Popiełuszki, który na swój sposób realizuje wezwanie Karola Wojtyła do solidarności.

Nadchodzi moment próby zamordowania Papieża. Nic nie zdołało do tej chwili wstrzymać jego kroków w stronę "nowej ewangelizacj", zmusić go do milczenia.

Już podczas rekonwalescencji Papież zajmuje się encykliką o pracy; jak tylko wraca do zdrowia, natychmiast planuje nowe podróże: do Nikaragui, do Salvadoru, gdzie uklęknie przy grobie Romera, do Indii, gdzie odwiedza leprozorium prowadzone przez Matkę Teresę z Kalkuty.

Matka Teresa jest dla papieża świadectwem miłości bez granic, zdolnej dotrzeć do każdego człowieka: oddania się cierpiącemu bez względu na kolor jego skóry, religię czy narodowość. Zobaczymy Matkę Teresę podróżującą do Libanu, dokąd Papieżowi nie pozwolono się udać, zobaczymy jak uzyskuje parę godzin zawieszenia broni, żeby uratować chore sieroty muzułmańskie, które pozostały bez jedzenia i wody, w pułapce między dwoma wrogimi wojskami.

Papież nadal wszelkimi sposobami podtrzymuje pokojową walkę Solidarności, pierwszego wolnego związku zawodowego w Polsce. I kiedy generał Jaruzelski wyprowadza na ulice Polski czołgi, aresztuje dysydentów, wprowadza stan wojenny, Papież stawia mu czoła, doprowadza do dialogu, wraca do swojego kraju, przemawia do tłumów. Z Polski wezbrana rzeka zdobytej wolności przelewa się na całą Europę wschodnią. Pada berliński mur. Zamyka się pewna epoka. Duch solidarności zwyciężył i Europa nie jest już podzielona.

Papież powraca do swojego największego marzenia - połączenia wszystkich religii na jeden dzień wspólnej modlitwy o pokój. Dochodzi do spotkania w Asyżu, gdzie wszystkie religie świata wspólnie modlą się przeciwko wojnie.

Wojtyła wykonuje jeszcze jeden znaczący gest: udaje się do Gorče, w Afryce, na Wyspę Niewolników. Klęka w miejscu, skąd zaczynał się handel niewolnikami i błaga o wybaczenie w imieniu wszystkich chrześcijan, którzy uczestniczyli, aktywnie czy biernie, w niewolnictwie, w tej wielkiej hańbie ludzkości.

W Afryce Wojtyła spotyka ojca Thomasa, biskupa Ugandy zajmującego się resocjalizacją dzieci wykorzystywanych w partyzantce. Postać księdza walczącego przeciwko przekształcaniu dzieci w narzędzia śmierci - jest emblematyczna w życiu Jana Pawła II.

Ostatnia część filmu opowiada osobistą drogę krzyżową papieża, który stawia czoło chorobie przekształcającej tego aktywnego i wysportowanego człowieka, który przemierzył cały świat, w istotę niezdolną do poruszania się. On, wielki mówca staje się człowiekiem dotkniętym afazją. Wojtyła podejmie odważną decyzję, niewyobrażalną dla papieża: ukazania swojej słabości i cierpienia bez wstydu, bez ukrywania, na znak wspólnoty w bólu z wszystkimi cierpiącymi z powodu chorób czy starości.

W 2000 roku - Jubileuszowym - Papież prosi o przebaczenie za błędy popełnione przez Kościół w ciągu całej jego historii, za zło wyrządzone przez chrześcijan, za grzechy wczorajsze i dzisiejsze.

Po modlitwie przy ścianie płaczu, zobaczymy go w Jordanii, przy zboczach góry Nego, w miejscu, gdzie Mojżesz, tuż przed śmiercią, zobaczył z dala Ziemię Obiecaną - ziemię, na której miały zapanować sprawiedliwość, szczęście oraz miłość. Zobaczył ją z dala i nigdy do niej nie dotarł.

11 września. Z wysiłkiem wydobywając głos i z trudem formułując słowa, ale z potężną mocą, Jan Paweł II jeszcze raz nawołuje Chrześcijan i Muzułmanów do pojednania, aby religie nigdy więcej nie dopuściły do zwycięstwa nienawiści i śmierci.

Podczas długiej i postępującej choroby bezustanna będzie pomoc i opieka sekretarza Stanisława, który towarzyszy Karolowi od czasu, kiedy był biskupem w Krakowie i siostry Tobiany, wiernej i energicznej asystentki.

Choroba nie daje mu odetchnąć. Lecz akceptowanie i nieukrywanie własnego cierpienia staje się jego siłą, jego ostatnim wielkim przesłaniem o odwadze, nadziei i miłości. Aż do ostatnich godzin jego życia, kiedy ci ludzie - głównie młodzież - do których całe życie podążał, nie zważając na zmęczenie i gasnące siły, powrócili do niego, aby towarzyszyć w jego ostatniej ziemskiej podróży.

Film kończą sceny z pogrzebu Jana Pawła II.